Średniowieczny kościół pw. Trójcy Świętej w Działoszycach wznosi się dostojnie nad działoszyckim rynkiem.

Wielokrotnie przebudowywana świątynia zachowała swój gotycki charakter, a kamienny mur, który ją okala nadaje jej charakter średniowiecznej warowni. W swoich murach świątynia zawiera unikatowe malowidła z XV w., ale także nieco młodszy cudowny obraz Matki Boskiej Działoszyckiej. która wielokrotnie ratowała mieszkańców przed pożarami i zarazami.

Powstała w 2 poł. XIX w. synagoga była kiedyś centrum prężnej gminy żydowskiej.

W przybudówkach mieściły się biblioteka, mykwa oraz dom rabina. Podczas II wojny światowej hitlerowcy zdewastowali synagogę. Murowany i otynkowany budynek synagogi został zbudowany na planie prostokąta o wymiarach 16,7 x 23,7 m, w stylu klasycystycznym. We wschodniej części znajdowała się kwadratowa sala główna nakryta sklepieniem zwierciadlanym, w zachodniej przedsionek, a nad nim babiniec. Elewacje boczne dzielone pilastrami dźwigającymi belkowanie. Elewacje wieńczyły trójkątne szczyty, na jedynym była inskrypcja hebrajska. Obecnie zachowały się tylko mury obwodowe, hebrajski napis na tympanonie budynku, wewnątrz resztki tynku.

Neorenesansowy pałac w Sancygniowie powstał w 1882 roku w miejscu XVI-wiecznego dworu obronnego Sancygniowskich, z którego pozostały obwarowania z bramami.

W latach 30-tych XIX w. wieś została zakupiona przez francuską rodzinę Deskurów, która szybko się spolonizowała i zaczęła odgrywać znaczącą rolę, w tym w propagowaniu idei niepodległościowych. Zespół pałacowy przetrwał II wojnę światową, jednak po wyzwoleniu został splądrowany i częściowo spalony przez Armię Czerwoną, a następnie znacjonalizowany. W latach 80-tych XX w. przeszedł w ręce prywatne i rozpoczęto jego remont.

Średniowieczny kościół w Sancygniowie, z cennymi rzeźbami z piaskowca.

Wzniesiony w 1400 przez miejscowego dziedzica, Piotra Sancygniowskiego. Kościół wybudowano na wzór gotycki z elementami barokowymi i neogotyckimi, jednak świątynię wielokrotnie przebudowywano i restaurowano. W środku zachwycają rokokowe wyposażenie wnętrza, przede wszystkim ołtarz główny z wykwintną dekoracją snycerską, ołtarze boczne, ambona, chór muzyczny, ale są także elementy starsze – późnorenesansowa chrzcielnica z piaskowca z końca XVI stulecia, przypisywana warsztatowi Santi Gucciego, sakramentarium z 1590 roku oraz nagrobek Jakuba Sancygniowskiego i jego małżonki, pochodzące prawdopodobnie z tego samego okresu co chrzcielnica.

Urokliwy średniowieczny kościół górujący nad okolicą.

Pierwszy kościół został ufundowany ufundował zapewne na pocz. XIII przez bpa Iwo Odrowąża. W 1440 r. kanonik krakowski Paweł z Zatora zbudował drugi kościół. Świątynia w obecnej formie była wznoszona w kilku etapach. I tak, prezbiterium z 1646 r. zostało powiększone ok. 1850 r. Nawa jest z 1660 r. Przedsionek północny (pierwotnie zakrystia), został wybudowany w poł. XVII w., a skarbiec południowy z 1847 r. – powiększony i zmieniony na zakrystię w 1901 roku. Najważniejsze przebudowy i remonty miały miejsce w: 1824, 1847 i 1955 r. Kościół został wymurowany z kamienia. Jego nawa jest szersza i wyższa od prezbiterium, dwuprzęsłowa, a barokowa architektura posiada także we fragmentach starsze elementy (gotyk, renesans).