Andrzej Maria Deskur - (1924 - 2011), biskup, prawnik i teolog. Współpracownik 5 papieży (od Piusa XII do Jana Pawła II). Przewodniczący Papieskiej Rady do spraw Środków Społecznego Przekazu (1973 - 84). Od 1980 r. arcybiskup, a od 1985 r. kardynał.
Kardynał Andrzej Deskur wywodzi się z sancygniowskiego (gm. Działoszyce) rodu Deskurów.

Adolf Dygasiński - (1839 - 1902), pisarz. Uczył się najpierw w Pińczowie, potem w Kielcach, gdzie ukończył gimnazjum. Uczestnik powstania styczniowego, aresztowany i więziony pół roku w Szczekocinach i Olkuszu. Studiował w Szkole Głównej w Warszawie. W ciągu 18 lat napisał szereg nowel i powieści, z których znaczna część umiejscowiona jest na Ponidziu, ukazując w nich ludzi wsi i drobną służbę folwarczną, używając do tego gwary w dialogach, a niekiedy nawet w narracji. W 1891 r. uadał się do Brazyli skąd pochodzi cykl listów opisujących tragiczne losy emigrantów. Uznawany jest jednego z najwybitniejszych przedstawicieli polskiego naturalizmu.
Dygasiński w Działoszycach umieścił akcję dwóch swoich powieści: "Dramaty Lubądzkie" i "Von Molken".

Adolf Edelmann - wybitny lekarz, urodzony 14 lutego 1885 r. w Działoszycach. Studiował w Krakowie i w Wiedniu, doktorat obronił w 1911 r. w Krakowie. Pracował w klinice Karla Harko von Noordena w Wiedniu jako asystent, następnie jako tymczasowy dyrektor działu medycznego w Wilhelminespital. Później został dyrektorem i lekarzem Szpitala Dziecięcego i Instytutu Badawczego w Wiedniu. Zmarł w 1939 r.
Prowadził badania na temat hematoliogii, kiły organów wewnętrznych, metabolizmu, chorób żołądkowo - jelitowych i chemioterapii.
W 1931 r. Edelmann odkrył czwarty, nieznany dotąd element krwii, dla którego zaproponował nazwę Kinetozyten.

Wojciech Kossak - (1856 - 1942), syn Juliusza, malarz. Studiował w Krakowie, Monachium i Paryżu. Od 1916 r. prof. Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. Malował cieszące się wielką popularnością sceny historyczne i batalistyczne (gł. z wojen napoleońskich i powstania listopadowego), rodzajowe, portrety oraz konie. Główne dzieła: Olszynka Grochowska (1886), Śmierć Sowińskiego (1892), współautor Panoramy Racławickiej (1892 - 94).
W 1893 r. wraz z Janem Styką przebywali w Działoszycach, skąd udawali się do pobliskich Racławic, gdzie wykonywali szkice do Panoramy Racławickiej. W latach 1915 r. Kossak jako oficer austriacki stacjonował w Działoszycach. Odnowił on wtedy ołtarz w kaplicy św. Anny w tutejszym kościele oraz wykonał kilka widoków miasta.

Tadeusz Kościuszko - (1746 - 1817), generał wojsk amerykańskich i polskich, wódz powstania kościuszkowskiego 1794 r. Uczestnik wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych (1776 - 83), odznaczył się zwłaszcza przy oblężeniu Saratogi. W wojnie polsko - rosyjskiej w 1792 m.in. przyczynił się do zwycięstwa pod Zieleńcami i odznaczył jako dowódca pod Dubienką (awansowany na generała lejtnanta). W powstaniu Najwyższy Naczelnik Sił Zbrojnych Narodowych. Zwyciężył wojska rosyjskie pod Racławicami (4 IV 1794), po klęsce pod Maciejowicami (10 X 1794) więziony w Petersburgu do 1796 r. Następnie na emigracji w Paryżu i Szwajcarii.
Według miejscowego podania Tadeusz Kościuszko pierwszą noc po zwycięskiej bitwie pod Racławicami spędził w Działoszycach.

Mikołaj syn Wojciecha - z Działoszyc; był studentem i kopistą na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie pracującym gł. dla profesora teologii Arnolfa z Mirzyńca, o czym świadczy zapisek z Kodeksu Biblioteki Jagielońskiej z 1481 r.

Iwo Odrowąż - (? - 1229), w latach 1206 - 18 kanclerz Leszka Białego, biskup krakowski od 1218 r. W 1219 r. wyznaczony przez papieża Honoriusza III na arcybiskupa gnieźnieńskiego, nie przyjął tej godności. Utrzymywał żywe stosunki z europejskimi środowiskami intelektualnymi. W 1223 r. sprowadził do Polski dominikanów. Po śmierci Leszka Białego popierał Henryka I Brodatego przeciwko Konradowi I Mazowieckiemu. Rozwinął akcję osadniczą w krakowskich dobrach biskupich. Zostawił dużą bibliotekę.
Fundator wielu kościołów. W 1220 r. ufondował murowany kościół w Działoszycach.

Mikołaj Rej - (1505 - 69), pisarz, jeden z pierwszych przedstawicieli polskiej literatury renesansowej. W latach 1516 - 18 uczył się w szkole parafialnej w Skalbmierzu. Od ok. 1541 r. wyznawca kalwinizmu. W latach 1543 - 64 był kilkakrotnie posłem na sejm. Posiadał w krakowskiem m.in. wsie Topola i Cudzynowice. Rej to jeden z największych polskich pisarzy epoki renesansu.

Maria Skłodowska - Curie - (1867 - 1934), fizyk i chemik. Wielka uczona polska pracująca we Francji, prof. Sorbony. Współodkrywczyni polonu i radu. Inicjatorka budowy Instytutu Radowego w Warszawie (1932). Dwukrotna nagroda Nobla: w 1903 r. z fizyki i w 1911 r. z chemii.
Zimą 1884 r. Maria świeża absolwentka warszawskiego gimnazjum gościła w Skalbmierzu u swojego stryja Zdzisława Skłodowskiego.

Jan Styka - (1858 - 1925); Studiował w Wiedniu i krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (u J. Matejki). W 1900 r. osiadł w Paryżu. Tworzył obrazy historyczne, batalistyczne, religijne i portrety. Inicjator i współtwórca panoram: Racławice (1892 - 94), Golgota (1896) i Męczeństwo pierwszych chrześcijan (1899).
W 1893 r. wraz z Wojciechem Kossakiem przebywali w Działoszycach, skąd udawali się do pobliskich Racławic, gdzie wykonywali szkice do Panoramy Racławickiej

Stanisław Trembecki - wybitny poeta okresu Oświecenia. ur. w 1739 r. w Jastrzębnikach (gm. Działoszyce). W latach 1765 - 68 w szkole kadetów w Luneville, następnie przebywał w Paryżu. Związany był z konfederacją barską, w 1769 r. przeszedł na stronę króla. Od 1773 r. szambelan króleswski i stały uczestnik obiadów czwartkowych. Po abdykacji towarzyszył królowi w Grodnie i Petersburgu. W 1804 r. osiadł na dworze Szczęsnego Potockiego w Tulczynie. Od 1800 członek TPN.
Trembecki to najwybitniejszy, obok I. Krasickiego i A. Naruszewicza, twórca stanisławowskiego klasycyzmu, autor wierszy libertyńskich ("Oda na ruinę zakonu jezuitów", "Oda nie do druku"), poematów opisowych o charakterze rokokowym ("Powązki"), publicystycznych ("Polanka") i refleksyjno-panegirycznym ("Sofiówka..."), wierszy w materiach politycznych ("Gość w Heilsbergu", "Do moich współziomków") i komedii wierszem wg Woltera "Syn marnotrawny" (wyst. 1779). W bajkach osiągnął niezwykłą plastykę obrazu i języka ("Bajki niektóre Ezopa..."). Zmarł w 1812 r.

Władysław Jagiełło - (ok. 1351 - 1434), założyciel dynastii Jagiellonów, wielki książę litewski, król polski od 1386 r., syn Olgierda. W 1385 r. zawarł z Polską układ w Krewie i zgodnie z jego postanowieniami w 1386 r. przyjął chrzest, poślubił królową polską Jadwigę i koronował się na króla Polski oraz przyłączył Litwę do Polski, a w 1387 r. rozpoczął chrystianizację Litwy. W wielkiej wojnie z zakonem krzyżackim (1409 - 10) wykazał duże zdolności wojskowe, złamał potęgę militarną zakonu w zwycięskiej bitwie pod Grunwaldem w 1410 r. Dążąc do zapewnienia następstwa tronu polskiego swym synom, Władysławowi i Kazimierzowi, rozszerzył w latach 1425 - 33 przywileje szlacheckie. Dokonał odnowienia uniwersytetu w Krakowie (1400). Umocnił pozycję międzynarodową Polski (sobór w Konstancji 1414 - 18).
Król Władysław Jagiełło nadał 23 sierpnia 1409 r. Działoszycom przywilej lokacyjny na prawie magdeburskim.